Galaktyki Czułki w połączonych obserwacjach ALMA i Hubble'a

Galaktyki Czułki (znane też jako NGC 4038 i 4039) są parą zniekształconych, kolidujących galaktyk spiralnych oddalonych od nas o około 70 milionów lat świetlnych , w gwiazdozbiorze Kruka. Ten obraz łączy obserwacje ALMA, wykonane w dwóch różnych zakresach długości fal podczas wczesnej fazy testowej obserwatorium, z obserwacjami w świetle widzialnym Kosmicznego Teleskopu Hubble'a NASA/ESA.

Obraz z Hubble'a jest najostrzejszym obrazem tego obiektu dotąd zrobionym i służy jako wzorzec w kwestiach rozdzielczości. ALMA obserwuje dużo dłuższe fale, co czyni uzyskanie porównywalnie ostrych obrazów dużo trudniejszym. Jednakże, gdy ALMA zostanie ukończona, jej widzenie będzie do dziesięciu razy ostrzejsze niż Hubble'a.

Większość obserwacji testowych ALMA wykorzystanych do stworzenia tego obrazu wykonanych zostało przy użyciu jedynie dwunastu anten - o wiele mniej niż użyte będzie do pierwszych obserwacji naukowych - a także o wiele bardziej do siebie zbliżonych. Te okoliczności czynią to zdjęcie tylko przedsmakiem tego, co nadejdzie. W miarę powiększania obserwatorium, ostrość, szybkość i jakość jego obserwacji będzie dramatycznie rosła gdy nowe anteny staną się dostępne i sieć zwiększy swój rozmiar. Jest to niemniej najlepsze zdjęcie w fali o submilimetrowej długości zrobione kiedykolwiek Galaktykom Czułkom i otwiera ono nowe okno na submilimetrowy Wszechświat.

Podczas gdy światło widzialne - zaznaczone tu głównie na niebiesko - ukazuje nowonarodzone gwiazdy, widok z ALMA pokazuje nam to, co nie jest widzialne w tych długościach fal: chmury gęstego, zimnego gazu z których formują się nowe gwiazdy. Obserwacje ALMA - pokazane na czerwono, różowo i żółto - zostały wykonane w konkretnych długościach fali światła milimetrowego i submilimetrowego (pasma ALMA 3 i 7), skalibrowanych by wykrywać cząsteczki tlenku węgla w niewidzialnych inaczej chmurach wodoru, gdzie formują się nowe gwiazdy.

Masywne skupiska gazu znaleźć można nie tylko w sercach tych dwóch galaktyk, ale także w chaotycznym rejonie ich kolizji. Tutaj całkowita ilość gazu jest miliardy większa od masy Słońca - bogaty zasób materiału dla przyszłych pokoleń gwiazd. Obserwacje takie, jak te, będą kluczowe dla naszego zrozumienia, jak kolizje galaktyk mogą wyzwolić narodziny nowych gwiazd. To tylko jeden przykład tego, jak ALMA ujawnia części Wszechświata których nie widać przez teleskopy światła widzialnego i podczerwieni.