SPHERE na VLT bada skaliste światy

Zaprezentowane zdjęcia zostały wykonane przez instrument SPHERE (Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch) zainstalowany na należącym do ESO Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Obserwatorium Paranala w Chile. Te zaskakująco szczegółowe widoki ukazują cztery z milionów skalistych ciał w głównym pasie planetoid,pierścieniu asteroid pomiędzy Marsem, a Jowiszem, który rozdziela wewnętrzne planety skaliste Układu Słonecznego od zewnętrznych gazowych i lodowych planet.

Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewego górnego rogu: pokazano planetoidy 29 Amphitrite, 324 Bamberga, 2 Pallas i 89 Julia.Wywodząca nazwę od greckiej bogini Pallas Ateny, 2 Pallas ma rozmiar około 510 kilometrów. To czyni ją trzecią pod względem wielkości asteroidą w głównym pasie i jedną z największych planetoid w całym Układzie Słonecznym. Zawiera około 7% masy całego pasa planetoid — na tyle dużo, że kiedyś klasyfikowaną ją jako planetę. Jedną trzecią rozmiaru 2 Pallas ma 89 Julia, odnośnie której przypuszcza się, że nosi nazwę od Św. Julii z Korsyki. Jej kamienisty skład doprowadził do sklasyfikowania obiektu jako planetoida typu S. Inną planetoidą typu S jest 29 Amphitrite, odkryta dopiero w 1854 roku. 324 Bamberga, jedna z największych planetoidy typu C w pasie planetoid została odkryta jeszcze później: Johann Palisa wypatrzył ją w 1892 roku. Obecnie wiemy, że planetoidy typu C mogą być ciałami zewnętrznego Układu Słonecznego po migracji planet olbrzymów. Jako takie mogą zwierać lód we swoich wnętrzach.

Mimo iż pas planetoid jest często przedstawiany w fantastyce naukowej jako miejsce gwałtownych kolizji, gęsto upakowane wielkimi skałami zbyt niebezpiecznymi nawet dla najbardziej doświadczonych w nawigacji pilotów, w rzeczywistości jest tu dużo wolnej przestrzeni. Łącznie pas planetoid zawiera 4% masy Księżyca, a około połowa tej masy zawarta jest w czterech największych obiektach pasa: Ceres, 4 Vesta, 2 Pallas i 10 Hygiea.