Komunikaty prasowe

7 czerwca 2012: W środę 6 czerwca Jego Wysokość Juan Carlos I, Król Hiszpanii, odwiedził Obserwatorium ESO Paranal, gdzie spotkał się z Prezydentami Chile, Kolumbii, Meksyku i Peru, a także z innymi wysokimi przedstawicielami obecnymi w Paranal na Czwartym Szczycie Sojuszu Pacyfiku.

6 czerwca 2012: Prezydenci Chile, Kolumbii, Meksyku i Peru spotkali się dzisiaj w Obserwatorium ESO Paranal na pustyni Atakama w Chile, poznając z pierwszej ręki najnowsze teleskopy i technologię czołowego obserwatorium ESO. Prezydenci zgromadzili się w Paranal na czwartym Szczycie Sojuszu Pacyfiku, na którym ratyfikowali Porozumienie Ramowe Sojuszu.

31 maja 2012: Nowe zdjęcie centrum charakterystycznej galaktyki Centaurus A, wykonane za pomocą Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), demonstruje jak nowe obserwatorium pozwala astronomom patrzeć z niebywałą jakością przez pasma pyłu, które przesłaniają centrum galaktyki. ALMA znajduje się obecnie we wczesnej fazie obserwacji naukowych i ciągle jest w trakcie konstrukcji, ale mimo tego już stanowi najpotężniejszy teleskop swojego typu. Obserwatorium ogłosiło właśnie nabór wniosków obserwacyjnych na kolejną fazę obserwacji, w której rozrastający się teleskop będzie miał większe możliwości.

16 maja 2012: Na nowym zdjęciu z Europejskiego Obserwatorium Południowego została sfotografowana dziwna galaktyka Centaurus A. Biorąc pod uwagę łączny czas ekspozycji przekraczający 50 godzin, jest to prawdopodobnie najgłębszy widok tego spektakularnego obiektu. Fotografię uzyskano za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile.

9 maja 2012: Nowe zdjęcie gromady Messier 55 (M 55) z teleskopu VISTA do przeglądów w podczerwieni pokazuje dziesiątki tysięcy gwiazd skupionych razem jak rój pszczół. Oprócz tego, że są rozmieszczone we względnie małej przestrzeni, gwiazdy te należą także do najstarszych we Wszechświecie. Astronomowie badają M 55 i podobne stare obiekty, zwane gromadami kulistymi, aby dowiedzieć się w jaki sposób ewoluują galaktyki i w jaki sposób starzeją się gwiazdy.

2 maja 2012: Nowe zdjęcie obszaru otaczającego mgławicę refleksyjną Messier 78, położoną na północ od Pasa Oriona, pokazuje obłoki kosmicznego pyłu widoczne na jej tle niczym sznur pereł. Obserwacje wykonane teleskopem APEX (Atacama Pathfinder Experiment) [1] wykorzystują cieplną poświatę od pyłu międzygwiazdowego do pokazania astronomom miejsc, w których formują się nowe gwiazdy.

25 kwietnia 2012: Gromada gwiazd NGC 6604 została ukazana na nowym zdjęciu z instrumentu Wide Field Imager, działającego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Często umyka uwadze na rzecz swoje jaśniejszej sąsiadki, mgławicy Orzeł (znanej też jako Messier 16), która znajduje się tuż obok. Ale kadr tego zdjęcia prezentuje samodzielnie gromadę NGC 6604, wśród krajobrazu otaczających obłoków gazu i pyłu, ukazując jej piękno.

18 kwietnia 2012: Najdokładniejsze jak dotąd badania ruchów gwiazd w Drodze Mlecznej nie znalazły dowodów na istnienie ciemnej materii w przestrzeni wokół Słońca. Zgodnie z powszechnie akceptowanymi teoriami, najbliższe sąsiedztwo Słońca powinno być wypełnione ciemną materią - tajemniczą, niewidzialną substancją, którą można wykryć jedynie dzięki grawitacyjnemu oddziaływaniu, które wywiera. Jednak nowe badania, przeprowadzone przez zespół astronomów w Chile, wskazują, że teorie te nie przystają do faktów obserwacyjnych. Może to oznaczać, że próby bezpośredniego wykrycia na Ziemi cząstek ciemnej materii mają niewielką szansę na sukces.

12 kwietnia 2012: Nowe obserwatorium, ciągle będące w budowie, umożliwiło astronomom dokonanie przełomu w zrozumieniu pobliskiego systemu planetarnego i dostarczyło cennych wskazówek dotyczących formowania i ewolucji tego typu układów. Astronomowie korzystający z Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) odkryli, że planety okrążające gwiazdę Fomalhaut są mniejsze niż dotychczas sądzono. Są to pierwsze opublikowane wyniki naukowe z ALMA w pierwszym, testowym okresie obserwacji, otwartym dla astronomów z całego świata.

4 kwietnia 2012: Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) podpisało kontrakt z firmą architektoniczną Auer+Weber na zaprojektowanie rozszerzenia dla siedziby organizacji w Garching koło Monachium w Niemczech. Budynek biurowy w innowacyjnym stylu pomoże w pomieszczeniu rosnącej liczby pracowników w Garching i będzie kolebką dla technologicznych innowacji potrzebnych dla ambitnych projektów ESO, takich jak Ogromnie Wielki Teleskop Europejski (E-ELT). Zakończenie budowy planowane jest na koniec 2013 roku, wtedy poszerzona siedziba ESO stanie się znaczącym dodatkiem w kampusie badawczym w Garching.

28 marca 2012: Nowe wyniki z należącego do ESO łowcy planet HARPS pokazują, że skaliste planety niewiele większe od Ziemi są bardzo powszechne w strefach nadających się do zamieszkania w pobliżu słabych czerwonych gwiazd. Międzynarodowy zespół naukowców szacuje, że istnieją dziesiątki miliardów takich planet w całej Drodze Mlecznej i prawdopodobnie około stu w najbliższym sąsiedztwie Słońca. To pierwszy bezpośredni pomiar częstotliwości występowania superziem wokół czerwonych karłów, które stanowią około 80% gwiazd Drogi Mlecznej.

21 marca 2012: Teleskop VISTA stworzył najobszerniejszy głęboki widok na niebo wykonany kiedykolwiek w świetle podczerwonym. Nowy obraz fragmentu nieba pochodzi z przeglądu UltraVISTA i ukazuje ponad 200 000 galaktyk. To zaledwie jedna z wielu części olbrzymiej kolekcji w pełni przeprocesowanych zdjęć ze wszystkich przeglądów VISTA, udostępnionych właśnie przez ESO astronomom na całym świecie. UltraVISTA to prawdziwy skarb, którego można użyć do zbadania odległych galaktyk we wczesnym Wszechświecie oraz w wielu innych projektach naukowych.

14 marca 2012: Nowe obserwacje wykonane Bardzo Dużym Teleskopem (VLT) wniosły wielki wkład w zrozumienie wzrostu młodocianych galaktyk. Dzięki największemu przeglądzowi tego rodzaju astronomowie odkryli, że galaktyki zmieniły nawyki żywieniowe w swoich młodych latach – w okresie pomiędzy 3, a 5 miliardami lat po Wielkim Wybuchu. Na początku tej fazy wyrównany strumień gazu był preferowaną przekąską, jednak później rosły głównie dzięki kanibalizmowi innych, mniejszych galaktyk.

7 marca 2012: VLT Survey Telescope (VST) w Obserwatorium ESO Paranal w Chile uzyskał obraz fascynującego zbioru oddziałujących ze sobą galaktyk w gromadzie galaktyk w Herkulesie. Ostrość nowego zdjęcia, z setkami galaktyk zarejestrowanymi w szczegółach w ciągu mniej niż trzech godzin obserwacji, potwierdza wielką moc VST i jego olbrzymiej kamery OmegaCAM, w zakresie poznawania Wszechświata.

29 lutego 2012: Dzięki obserwacjom Księżyca za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT), należącego do ESO, astronomowie znaleźli dowody na istnienia życia we Wszechświecie – na Ziemi. Poszukiwanie życia na naszej rodzinnej planecie może wydawać się trywialnym zadaniem, ale nowatorskie podejście międzynarodowego zespołu naukowców może w przyszłości doprowadzić od odkrycia życia w innym miejscu Wszechświata. Wyniki badań zostały opisane w artykule, który ukaże się 1 marca 2012 r. w czasopiśmie „Nature”.

15 lutego 2012: Nowe zdjęcie z teleskopu APEX (Atacama Pathfinder Experiment) w Chile ukazuje falistą smugę kosmicznego pyłu, długą na ponad 10 lat świetlnych. W jej środku ukryte są nowonarodzone gwiazdy, a gęste obłoki gazu są w stadium blisko zapadnięcia się i uformowania jeszcze większej liczby gwiazd. Jest to jeden z najbliższych nam obszarów formowania się gwiazd. Ziarna kosmicznego pyłu są tak zimne, że do wykrycia ich słabej poświaty potrzeba obserwacji na falach o długościach około jednego milimetra, takich jak wykonane za pomocą kamery LABOCA na teleskopie APEX.

8 lutego 2012: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop dostarczył najdokładniejsze w historii zdjęcie podczerwone gwiezdnego żłobka Mgławicy Carina. Ujawniło się wiele wcześniej ukrytych struktur, rozmieszczonych na tym spektakularnym astronomicznym krajobrazie gazu, pyłu i młodych gwiazd. To jeden z najbardziej dramatycznych obrazów, jakie kiedykolwiek uzyskał VLT.

1 lutego 2012: To nowe zdjęcie ukazuje gwiezdny żłobek zwany BGC 3324. Uzyskano je za pomocą instrumentu Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Intensywne promieniowanie ultrafioletowe od młodych, gorących gwiazd z NGC 3324 powoduje świecenie obłoku gazowego w wielu barwach i wytworzyło „pieczarę” w otaczającym gazie i pyle.

25 stycznia 2012: Korzystający z teleskopu APEX zespół astronomów odnalazł najmocniejsze jak dotąd dowody wiążące najpotężniejsze procesy formowania gwiazd we wczesnym Wszechświecie z najbardziej masywnymi galaktykami obserwowanymi obecnie. Galaktyki, w których zachodziły gwałtowne procesy gwiazdotwórczy we wczesnym Wszechświecie, doznawały nagłego zaprzestania tych procesów, przez co stały się masywne, ale pasywne – obecnie złożone są ze starzejących się gwiazd. Astronomowie wskazują także przypuszczalnego winowajcę tego nagłego końca procesów gwiazdotwórczych: pojawienie się supermasywnych czarnych dziur.

19 stycznia 2012: Teleskop VISTA w Obserwatorium ESO Paranal w Chile wykonał nowe, efektowne zdjęcie mgławicy Helisa. Fotografia uzyskana w świetle podczerwonym ukazuje pasma zimnego gazu mgławicowego, który jest niewidoczny na zdjęciach wykonanych w świetle widzialnym. Dodatkowo uwidacznia ukazuje bogate tło gwiazd i galaktyk.

11 stycznia 2012: Międzynarodowy zespół, w tym trzech astronomów z Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO), użył techniki mikrosoczewkowania grawitacyjnego do zmierzenia na ile powszechne są planety w Drodze Mlecznej. Po sześciu latach poszukiwań obejmujących miliony gwiazd zespół stwierdził, że planety wokół gwiazd są regułą, a nie wyjątkiem. Wyniki badań ukażą się w czasopiśmie „Nature” 12 stycznia 2012 roku.

10 stycznia 2012: Ekstremalnie gorąca, masywna, młoda gromada galaktyk – największa kiedykolwiek zaobserwowana w odległym Wszechświecie – została zbadana przez międzynarodowy zespół naukowców korzystających z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) na pustyni Atakama w Chile oraz Chandra X-ray Observatory (należącego do NASA) i Kosmologicznego Teleskopu Atakamy. Nowe wyniki zostaną ogłoszone 10 stycznia 2012 r. na 219. spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego w Austin w Teksasie.

5 stycznia 2012: W roku 2012 mija 50. rocznica Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO), wiodącej na świecie międzyrządowej organizacji astronomicznej. Rocznicowy rok jest okazją do spojrzenia na historię ESO i świętowania jego naukowych technologicznych osiągnięć, a także do spojrzenia w przyszłość na kolejne ambitne projekty. ESO planuje kilka ciekawych wydarzeń na ten rok.

4 stycznia 2012: Nowe zdjęcie Mgławicy Omega uzyskane przez Bardzo Duży Teleskop (VLT) jest jednym z najostrzejszych fotografii tego obiektu kiedykolwiek wykonanych z powierzchni Ziemi. W kolorze różowym ukazuje pyłowe centralne części tego słynnego gwiezdnego żłobka i ujawnia nadzwyczajne szczegóły kosmicznego krajobrazu gazowych obłoków, pyłu i nowonarodzonych gwiazd.

24 grudnia 2011: Niedawno odkryta kometa Lovejoya została uchwycona na niesamowitych zdjęciach i filmach wykonanych w Obserwatorium ESO Paranal w Chile. Kometa uświetnia niebo południowe po tym, jak nieoczekiwanie przetrwała bliskie spotkanie ze Słońcem.

15 grudnia 2011: Teleskop do Przeglądów VLT (VST) uchwycił piękno niedalekiej galaktyki NGC 253. Nowy portret jest prawdopodobnie najbardziej szczegółowym szerokokątnym zdjęciem tego obiektu i jego otoczenia. Demonstruje, że VST, najnowszy teleskop w Obserwatorium ESO Paranal, może dostarczać widoków dużych obszarów nieba przy jednoczesnej imponującej ostrości obrazu.

14 grudnia 2011: Astronomowie używający Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) odkryli obłok gazu kilkakrotnie przekraczający masę Ziemi, którzy szybko przyspiesza w kierunku czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej. Po raz pierwszy w historii zaobserwowano zbliżenie do supermasywnej czarnej dziury takiego skazanego na zagładę obłoku. Wyniki badań zostaną opublikowane 5 stycznia 2012 r. w czasopiśmie „Nature”.

9 grudnia 2011: Organ zarządzający Europejskiego Obserwatorium Południowego, Rada ESO, zaakceptował budżet ESO na rok 2012. Obejmuje on prace przygotowawcze na drodze do lokalizacji E-ELT na Cerro Armazones i rozpoczęcie opracowywania kilku stanowiących wyzwanie elementów optycznych teleskopu. Ponieważ kilka krajów członkowskich ESO wniosło swoją część wymaganego dodatkowego finansowania, ostateczne zaakceptowanie całego programu E-ELT spodziewane jest na połowę 2012 roku.

8 grudnia 2011: Kandydat do belgijskiego tronu odwiedził Obserwatorium ESO Paranal w towarzystwie delegacji przedstawicieli biznesu poszukujących przyszłych możliwości dla europejskiego przemysłu w kontekście projektu Ogromnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT).

7 grudnia 2011: Astronomowie uzyskali najlepsze w historii zdjęcia gwiazdy, która straciła większość swojej materii na rzecz wampirycznego towarzysza. Łącząc światło zebrane przez cztery teleskopy w Obserwatorium ESO Paranal, udało się utworzyć wirtualny teleskop o średnicy 130 metrów i obrazie 50 razy ostrzejszym niż uzyskuje Kosmiczny Teleskop Hubble'a. Nowe wyniki zaskakująco pokazują, że transfer masy z jednej gwiazdy do drugiej w obserwowanym układzie podwójnym jest łagodniejszy niż przypuszczano.

5 grudnia 2011: Bardzo Duży Teleskop (VLT), należący do ESO, odnalazł najszybciej obracającą się gwiazdę. Ta masywna, jasna i młoda gwiazda znajduje się w sąsiedniej galaktyce – Wielkim Obłoku Magellana, około 160 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Astronomowie sądzą, że mogła mieć gwałtowną przeszłość i została wyrzucona z układu podwójnego podczas eksplozji jej towarzyszki.

24 listopada 2011: 24 listopada Obserwatorium ESO Paranal w Chile miało zaszczyt gościć Ich Wysokości Księcia i Księżniczkę Asturii.

16 listopada 2011: Obserwacje wykonane za pomocą teleskopu APEX w zakresie fal submilimetrowych ukazują zimne, pyłowe obłoki, z których w mgławicy w Kilu powstają gwiazdy. Obszar ten jest miejscem gwałtownych procesów formowania się gwiazd oraz domem niektórych z najbardziej masywnych gwiazd naszej galaktyki. Jest idealną areną do badania interakcji pomiędzy młodymi gwiazdami, a ich rodzinnym obłokiem molekularnym.

11 listopada 2011: Najnowsze obserwacje wskazują, że asteroida Lutetia jest pozostałością z tej samej pierwotnej materii, która uformowała Ziemię, Wenus i Merkurego. Astronomowie użyli danych z sondy Rosetta (ESA), Teleskopu Nowej Technologii NTT (ESO) oraz z teleskopów NASA. Okazało się, że własności planetoidy są bardzo podobne do tych, jakie ma rzadki rodzaj meteorytów znajdowanych na Ziemi, o których sądzi się, że uformowały się w wewnętrznych rejonach Układu Słonecznego. W którymś momencie Lutetia musiała przemieścić się do swojego obecnego położenia w głównym pasie planetoid pomiędzy Marsem, a Jowiszem.

2 listopada 2011: Międzynarodowy zespół astronomów wykorzystał krótkotrwałe, ale jasne, światło odległego rozbłysku gamma do zbadania składu bardzo odległych galaktyk. Co zaskakujące, nowe obserwacje wykonane Bardzo Dużym Teleskopem (VLT), należącym do ESO, ujawniły w młodych Wszechświecie dwie galaktyki, które są bardziej bogate w cięższe pierwiastki chemiczne niż Słońce. Obie galaktyki mogą być w trakcie procesu łączenia się. Takie zdarzenia powodowały we wczesnym Wszechświecie formowanie się wielu nowych gwiazd i mogą być źródłem dla błysków gamma.

26 października 2011: Astronomowie zmierzyli dokładnie średnicę dalekiej planety karłowatej Eris, po raz pierwszy poprzez zaobserwowanie jej przejścia na tle słabej gwiazdy. Zjawisko to było obserwowane pod koniec 2010 roku przez teleskopy w Chile, w tym belgijski TRAPPIST w Obserwatorium ESO La Silla. Obserwacje wskazują, że pod względem rozmiaru Eris jest prawie idealną bliźniaczką Plutona. Eris wydaje się mieć bardzo dobrze odbijającą światło powierzchnię, co sugeruje, że jest w jednolicie pokryta cienką warstwą lodu - być może zamarzniętą atmosferą. Wyniki badań ukażą się 27 października 2011 roku w czasopiśmie „Nature”.

19 października 2011: Dwie nowo odkryte gromady kuliste dołączyły do 158 znanych obiektów tego typu w Drodze Mlecznej. Znaleziono je na zdjęciach z należącego do ESO teleskopu do przeglądów nieba VISTA, uzyskanych w ramach przeglądu Via Lactea (VVV). Przegląd ujawnił też pierwszą znaną gromadę gwiazd przesłanianą przez okolice centrum Drogi Mlecznej. Jej światło podróżowało przez pył i gaz znajdujący się w sercu naszej Galaktyki.

17 października 2011: W sobotę 15 października Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) otworzyło dla wszystkich drzwi swojej siedziby w Garching koło Monachium w Niemczech. Tysiące odwiedzających miało szansę zbudowania w skali 1:1 makiety największego planowanego teleskopu na świecie – Ogromnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego (E-ELT) – i poznać wiele innych aspektów pracy ESO.

13 października 2011: Podczas dzisiejszej uroczystości w Santiago, chilijski Minister Spraw Zagranicznych, Alfredo Moreno oraz Dyrektor Generalny ESO, Tim de Zeeuw, podpisali porozumienie dotyczące Ogromnie Wielkiego Teleskopu Europejskiego. Porozumienie pomiędzy ESO, a chilijskim rządem obejmuje przekazanie gruntu pod budowę teleskop, wieloletnią koncesję na ustanowienie dookoła strefy ochronnej oraz wsparcie ze strony rządu dla zbudowania E-ELT.

12 października 2011: Naukowcy użyli teleskopu ESO VLT do zbadania wczesnego Wszechświata w kilku różnych okresach czasu, w momencie gdy stawał się przezroczysty dla światła ultrafioletowego. Ta krótka, ale dramatyczna faza w kosmicznej historii – znana jako rejonizacja – wydarzyła się około 13 miliardów lat temu. Dokładnie badając najodleglejsze galaktyki, zespół był w stanie ustalić po raz pierwszy przebieg czasowy rejonizacji. Naukowcy pokazali tak, że ta faza musiała nastąpić wcześniej niż do tej pory sądzili astronomowie.

3 października 2011: Najbardziej skomplikowane obserwatorium naziemne ludzkości, ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array), zostało oficjalnie otwarte dla astronomów. Pierwszy opublikowany obraz, z teleskopu ciągle znajdującego się w trakcie konstrukcji, ukazuje widok Wszechświata niedostępny dla teleskopów optycznych i podczerwonych. Tysiące naukowców z całego świata konkurowało, aby znaleźć się wśród pierwszych badających jedne z najciemniejszych, najchłodniejszych, najdalszych i najbardziej ukrytych sekretów kosmosu za pomocą tego nowego narzędzia astronomicznego.

28 września 2011: Astronomowie wykorzystali należący do ESO Bardzo Duży Teleskop (VLT), aby wykonać zdjęcie olbrzymiej gwiazdy należącej do jednej z najrzadszych klas gwiazd we Wszechświecie – żółtych hiperolbrzymów. Nowe zdjęcie jest najlepszą w historii fotografią żółtego nadolbrzyma i po raz pierwszy ukazuje wielki, pyłowy, podwójny pierścień otaczający centralnego hiperolbrzyma. Gwiazda i jej powłoka przypominają jajko sadzone, z białkiem na zewnątrz i żółtkiem w środku. Z tego powodu astronomowie przezwali obiekt jako mgławica Jajko Sadzone.

21 września 2011: Nowa fotografia z instrumentu Wide Field Imager, pracującego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO, ukazuje mgławicę Lambda Centauri, obłok świecącego gazu i nowo narodzonych gwiazd w konstelacji Centaura. Mgławica, znana także jako IC 2944, jest czasami określana mianem mgławicy Biegnący Kurczak (Running Chicken Nebula), od kształtu podobnego do ptaka, który niektórzy ludzie widzą w jej najjaśniejszym obszarze.

12 września 2011: Astronomowie korzystający z wiodącego na świecie łowcy planet pozasłonecznych – HARPS – ogłosili dzisiaj odkrycie ponad 50 nowych egzoplanet, w tym 16 superziem, z których jedna znajduje się na obrzeżu strefy zamieszkiwalnej wokół swojej gwiazdy. Badając własności wszystkich planet, które znalazł HARPS, zespół stwierdził, że około 40% gwiazd podobnych do Słońca ma przynajmniej jedną planetę lżejszą od Saturna.

7 września 2011: Teleskop Nowej Technologii (NTT - New Technology Telescope) uzyskał piękne zdjęcie gromady otwartej NGC 2100. Ja jasna gromada gwiazd ma około 15 milionów lat i znajduje się w Wielkim Obłoku Magellana, pobliskiej galaktyce satelitarnej Drogi Mlecznej. Gromadę otacza świecący gaz z niedalekiej Mgławicy Tarantula.

31 sierpnia 2011: Zespół europejskich astronomów użył Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) do wytropienia w Drodze Mlecznej gwiazdy, której istnienie uważano za niemożliwe. Naukowcy odkryli, że gwiazda zbudowana jest prawie wyłącznie z wodoru i helu, z jedynie śladowymi ilościami innych pierwiastków chemicznych. Ten intrygujący skład chemiczny plasuje ją w „strefie zakazanej” w powszechnie akceptowanej teorii formowania się gwiazd, co oznacza, że obiekt ten nigdy nie powinien zaistnieć. Wyniki badań ukażą się w czasopiśmie „Nature” w wydaniu z września 2011 roku.

24 sierpnia 2011: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop (VLT) uzyskał efektowne zdjęcie nietypowej pary galaktyk o nazwie Oczy (The Eyes). Większa z galaktyk, NGC 4438, była kiedyś galaktyką spiralną, ale w ciągu ostatnich kilkuset milionów lat została mocno zdeformowana na skutek kolizji z innymi galaktykami. Zdjęcie jest pierwszym uzyskanym w ramach programu Kosmiczne Klejnoty ESO, w ramach którego organizacja przydzieliła dedykowany czas obserwacyjny dla celów popularyzacji astronomii.

17 sierpnia 2011: Obserwacje za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu VLT rzuciły nowe światło na źródło zasilania rzadkich, olbrzymich obłoków świecącego gazu we wczesnym Wszechświecie. Obserwacje pokazują po raz pierwszy, że te gigantyczne „bańki Lyman alfa” – jedne z największych pojedynczych znanych obiektów – muszą być zasilane przez ukryte w nich galaktyki . Wyniki badań ukażą się 18 sierpnia w czasopiśmie „Nature”.

10 sierpnia 2011: Nowe zdjęcie z Bardzo Dużego Teleskopu VLT ukazuje NGC 3521, galaktykę spiralną położoną około 35 milionów lat świetlnych od nas, na niebie widoczną w gwiazdozbiorze Lwa. Ten spektakularny obiekt, rozciągający się na 50 tysięcy lat świetlnych, posiada jasne i zwarte jądro, otoczone bogatą w szczegóły strukturą spiralną.

3 sierpnia 2011: Korzystając z danych z teleskopu do przeglądów w podczerwieni VISTA w Obserwatorium ESO Paranal, międzynarodowy zespół astronomów odkrył w Drodze Mlecznej 96 nowych gromad otwartych zakrytych przez pył. Te niewielkie i słabe obiekty były niewidoczne dla poprzednich przeglądów, ale nie ukryły się przed czułymi podczerwonymi detektorami największego na świecie teleskopu do przeglądów nieba, który może patrzeć przez pył. To pierwszy raz, gdy tak wiele małych i słabych gromad zostało odkrytych za jednym razem.

28 lipca 2011: Pierwsza europejska antena dla sieci radioteleskopów Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) została 27 lipca 2011 roku przetransportowana do operacyjnej lokalizacji obserwatorium (AOS – Array Operations Site). 12-metrowa antena dotarła na płaskowyż Chajnantor na wysokość 5000 metrów na poziomem morza. Dołączyła do anten innych międzynarodowych partnerów ALMA, podnosząc ich liczbę do 16.

27 lipca 2011: Olbrzymie zdjęcie z nowego teleskopu VLT Survey Telescope (VST) i kamery OmegaCAM w Obserwatorium ESO Paranal ukazuje tryplet trzech jasnych galaktyk w gwiazdozbiorze Lwa. Dodatkowo w tle widać słabe obiekty, które zwróciły uwagę astronomów bardziej niż pierwszoplanowe galaktyki. Wyraźny obraz tych słabych obiektów z VST demonstruje siłę teleskopu i kamery OmegaCAM w wykonywaniu map odległego Wszechświata.

20 lipca 2011: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop VLT uzyskał fascynujące zdjęcie mgławicy wokół gromady gwiazd NGC 1929 w Wielkim Obłoku Magellana, satelitarnej galaktyce w stosunku do naszej Drogi Mlecznej. Jest to świetny przykład tego, co astronomowie nazywają dominacją superbaniek w gwiezdnych żłobkach. Krajobraz został wyrzeźbiony przez wiatry od młodych, jasnych gwiazd oraz fale uderzeniowe od wybuchów supernowych.

13 lipca 2011: Niespodzianką okazały się wyniki najnowszych badań naukowych korzystających z danych z Bardzo Dużego Teleskopu VLT (Europejskie Obserwatorium Południowe ESO) oraz kosmicznego obserwatorium rentgenowskiego XMM-Newton (Europejska Agencja Kosmiczna ESA). Większość olbrzymich czarnych dziur w centrach galaktyk nie zostało uruchomionych na skutek połączenia się dwóch galaktyk, jak przypuszczano do tej pory.

6 lipca 2011: Cząsteczki nadtlenku wodoru zostały po raz pierwszy odnalezione w przestrzeni międzygwiazdowej. Odkrycie to daje przesłanki na temat chemicznych powiązań pomiędzy dwoma cząsteczkami niezbędnymi do życia: wodą i tlenem. Na Ziemi nadtlenek wodoru odgrywa kluczową rolę w chemii wody i ozonu w atmosferze naszej planety. Jest też stosowany jako środek dezynfekujący oraz przy rozjaśnianiu włosów na kolor blond. Teraz astronomowie zaobserwowali go w kosmosie za pomocą teleskopu APEX w Chile, zarządzanego przez ESO.

29 czerwca 2011: Zespół europejskich astronomów użył Bardzo Dużego Teleskopu VLT oraz kilku innych teleskopów do odkrycia i zbadania najdalszego kwazara zaobserwowanego do tej pory. Obiekt ten, napędzany przez czarną dziurę o masie dwóch miliardów mas Słońca, jest jednocześnie najjaśniejszym obiektem odkrytym we wczesnym Wszechświecie. Wyniki badań ukażą się w czasopiśmie Nature w wydaniu z 30 czerwca 2011 roku.

23 czerwca 2011: Korzystając z instrumentu VISIR, pracującego na Bardzo Dużym Teleskopie VLT, astronomowie uzyskali najdokładniejszy w historii obraz złożonej, jasnej mgławicy wokół gwiazdy Betelgeza. Struktura przypominająca płomienie wydobywające się z gwiazdy uformowała się z materii, której pozbywa się nadolbrzym.

22 czerwca 2011: Zespół naukowców zbadał gromadę galaktyk Abell 2744, nazywaną gromadą Pandora. Poznali skomplikowaną i gwałtowną historię gromady, korzystając z teleskopów kosmicznych i naziemnych, w tym z Bardzo Dużego Teleskopu VLT, należącego do ESO oraz z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Abell 2744 wydaje się być efektem karambolu co najmniej czterech osobnych gromad galaktyk. Rezultatem kolizji są dziwne efekty, nigdy wcześniej nie obserwowane jednocześnie.

8 czerwca 2011: Teleskop do przeglądów VLT Survey Telescope (VST), najnowsza inwestycja w Obserwatorium ESO Paranal, wykonał pierwsze, imponujące zdjęcia nieba południowego. VST to najnowocześniejszy 2,6-metrowy teleskop z olbrzymią 268-megapikselową kamerą OmegaCAM, przeznaczony do szybkiego i dokładnego wykonywania map nieba. Jest teleskopem pracującym w świetle widzialnym, który idealnie uzupełnia teleskop do przeglądów w podczerwieni VISTA. Nowe zdjęcia mgławicy Omega i gromady kulistej Omega Centauri pokazują moc teleskopu.

1 czerwca 2011: Astronomowie z ESO użyli instrumentu Wide Field Imager, pracującego na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO, do wykonania zdjęcia NGC 6744. Ta imponująca galaktyka spiralna znajduje się w odległości 30 milionów lat świetlnych i leży w gwiazdozbiorze Pawia na niebie południowym. Uzyskany widok mógłby zostać kartką pocztową naszej własnej Drogi Mlecznej, przysłaną przez pozagalaktycznego znajomego, gdyż galaktyka bardzo przypomina naszą.

25 maja 2011: Niesamowicie jasna, izolowana gwiazda została znaleziona w sąsiedniej galaktyce – gwiazda jest trzy miliony razy jaśniejsza od Słońca. Wszystkie wcześniejsze podobne „supergwiazdy” były znajdowane w gromadach gwiazd, ale ta świeci w samotności. Pochodzenie gwiazdy jest tajemnicze: czy powstała w odosobnieniu, czy też może została wyrzucona z gromady? Obydwie możliwości są wyzwaniem dla astronomów próbujących zrozumieć powstawanie gwiazd.

19 maja 2011: Należący do ESO Bardzo Duży Teleskop VLT połączył siły z sondą kosmiczną Cassini, operowaną przez NASA, aby zbadać rzadką burzę w atmosferze planety Saturn, dokładniej niż to było kiedykolwiek możliwe. Wyniki nowych badań prowadzonych przez międzynarodowy zespół naukowców ukażą się w tym tygodniu w czasopiśmie Science.

4 maja 2011: Galaktyka NGC 2442, zwana też Meathook Galaxy (Galaktyka Hak), ma bardzo zaburzony kształt. Jedno z ramion spiralnych jest ciasno nawinięte na siebie i niedawno wybuchła w nim supernowa, natomiast drugie rozciąga się daleko od jądra i jest usiane punktami niedawnych procesów gwiazdotwórczych. 2,2-metrowy teleskop MPG/ESO oraz Kosmiczny Teleskop Hubble’a operowany przez NASA/ESA uzyskały dwa różne zdjęcia tej asymetrycznej galaktyki spiralnej.

20 kwietnia 2011: Kosmiczna para galaktyk, uchwycona przez instrument Wide Field Imager, pracujący na 2,2-metrowym teleskopie w Obserwatorium La Silla w Chile, wykazuje pewne nietypowe cechy, wskazujące, że te galaktyczne sąsiadki są na tyle blisko, że wzajemnie odczuwają zaburzający wpływ swojej grawitacji. Grawitacyjna wojna wypaczyła spiralny kształt jednej z galaktyk (NGC 3169) oraz pofragmentowała pasma pyłu u jej towarzyszki (NGC 3166). Na dodatek w prawym dolnym rogu zdjęcia widoczna jest trzecia galaktyka (NGC 3165).

13 kwietnia 2011: To zdjęcie mgławicy NGC 3582, uzyskane za pomocą instrumentu Wide Field Image na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile, pokazuje gigantyczne pętle gazu, uderzająco podobne do słonecznych protuberancji. Uważa się, że pętle te zostały wyrzucone przez umierające gwiazdy, ale nowe gwiazdy także rodzą się w tym gwiezdnym żłobku. Te energetyczne młodziki emitują intensywne promieniowanie ultrafioletowe, które powoduje świecenie gazu w mgławicy, tworząc ognisty pokaz widoczny na zdjęciu.

7 kwietnia 2011: 6 kwietnia 2011 roku Obserwatorium ESO Paranal zostało uhonorowane wizytą czeskiego prezydenta Václava Klausa i jego małżonki Livii Klausovej. Para prezydencka miała też okazję podziwiać Cerro Armazones, przyszłą lokalizację dla planowanego teleskopu E-ELT.

30 marca 2011: Jaskrawoczerwony obłok na nowym zdjęciu z Bardzo Dużego Teleskopu VLT to rejon świecącego wodoru otaczającego gromadę gwiazd NGC 371. Ten gwiezdny żłobek leży w sąsiedniej galaktyce, Małym Obłoku Magellana.

23 marca 2011: Obserwacje wykonane za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu VLT, należącego do Europejskiego Obserwatorium Południowego, a także dwoma innymi teleskopami, znalazły nowego kandydata na najchłodniejszą znaną gwiazdę: brązowego karła w układzie podwójnych. Brązowy karzeł ma temperaturą taką jak właśnie zaparzona herbata – czyli gorącą w ludzkim mniemaniu, ale niesamowicie chłodną w przypadku powierzchni gwiazdy. Obiekt jest na tyle chłodny, że może przekraczać niewyraźną granicę dzielącą małe, chłodne gwiazdy od dużych planet.

16 marca 2011: Nowe zdjęcie z Bardzo Dużego Teleskopu VLT ujawnia szczegóły dramatycznego wpływu, jaki nowo narodzone gwiazdy mają na gaz i pył, z którego się uformowały. Mimo, że same gwiazdy nie są widoczne, materia, którą wyrzuciły, zderza się z otaczającymi obłokami gazu i pyłu i tworzy surrealistyczny krajobraz świecących łuków, kleksów i linii.

9 marca 2011: Astronomowie użyli armady teleskopów naziemnych i kosmicznych, w tym Bardzo Dużego Teleskopu VLT w Obserwatorium ESO Paranal w Chile, do odkrycia i zmierzenia odległości do najodleglejszej dojrzałej gromady galaktyk poznanej do tej pory. Mimo, że widoczna jest w okresie gdy Wszechświat miał mniej niż ćwierć swojego aktualnego wieku, wygląda zaskakująco podobnie do gromad galaktyk w dzisiejszym kosmosie.

2 marca 2011: Zdjęcie NGC 247 ujawnia delikatne szczegóły bardzo nachylonej galaktyki spiralnej i jej bogatego tła. Zostało uzyskane instrumentem Wide Field Imager, pracującym na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Astronomowie uważają, że bardzo duże nachylenie galaktyki w stosunku do obserwatora na Ziemi wyjaśnia, dlaczego odległość do tej słynnej galaktyki była wcześniej przeszacowana.

24 lutego 2011: Międzynarodowy zespół astronomów, korzystający z Bardzo Dużego Teleskopu VLT, zdołał zbadać krótko istniejący dysk materii wokół młodej gwiazdy, która znajduje się we wczesnych etapach tworzenia układu planetarnego. Po raz pierwszy udało się wykryć niewielkiego towarzysza, który może być przyczyną istniejącej dużej przerwy w dysku. Dalsze obserwacje pozwolą ustalić czy towarzysz gwiazdy jest planetą, czy też brązowym karłem.

16 lutego 2011: Mgławica Messier 78 odgrywa główną rolę na zdjęciu uzyskanym za pomocą instrumentu Wide Field Imager, pracującym na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile, podczas gdy gwiazdy rozświetlające widok stanowią tło. Jasne światło gwiazd odbija się od cząsteczek pyłu w mgławicy, rozświetlając ją rozproszonym niebieskim światłem. Opracowując zdjęcie tego wspaniałego obiektu Igor Czekalin został zwycięzcą konkursu astrofotografii Ukryte Skarby ESO.

2 lutego 2011: Jasna galaktyka NGC 3621, sfotografowana za pomocą instrumentu Wide Field Imager, pracującego na 2,2-metrowym teleskopie w Obserwatorium La Silla w Chile, okazuje się dobrym przykładem klasycznej galaktyki spiralnej. Ale w rzeczywistości jest dość nietypowa: nie posiada centralnego zgrubienia, wobec czego opisywana jest jako galaktyka z samym dyskiem.

19 stycznia 2011: To zwiewnie wyglądające zdjęcie zostało wykonane za pomocą Wide Field Imager na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. Zaprezentowana mgławica to dużo więcej niż ładny obrazek, gdyż oferuje astronomom widok na obszar formowania się masywnych gwiazd, co pomaga w badaniach i zrozumieniu powstawania gwiazd i ich ewolucji. Dane wykorzystane w tym zdjęciu zostały wybrane przez Igora Czekalina z Rosji, który wziął udział w konkursie astrofotografii Ukryte Skarby ESO 2010. Jego obraz Mgławicy w Orionie uplasował się na siódmym miejscu, ale sam Igor wygrał konkurs, gdyż inne jego zdjęcie zdobyło najwięcej punktów.

12 stycznia 2011: Do konkursu fotografii “Ukryte Skarby ESO 2010” (ESO's Hidden Treasures 2010) nadeszło prawie 100 zgłoszeń. ESO z przyjemnością ogłasza zwycięzców. Ukryte Skarby dały miłośnikom astronomii możliwość przejrzenia olbrzymich archiwów danych astronomicznych ESO w poszukiwaniu ukrytych kosmicznych klejnotów. Pierwszą nagrodę zdobył pasjonat astronomii z Rosji – Igor Czekalin, który pojedzie na podróż życia do Bardzo Dużego Teleskopu w Paranal w Chile.

5 stycznia 2011: Zaprezentowane nowe podczerwone zdjęcie Mgławicy Laguna zostało uzyskane jako część pięcioletnich badań Drogi Mlecznej za pomocą teleskopu VISTA w Obserwatorium ESO Paranal w Chile. Jest to fragment dużo większego zdjęcia obszaru otaczającego mgławicę, który z kolei jest tylko częścią wielkiego przeglądu nieba.

30 grudnia 2010: Federacyjna Republika Brazylii podpisała wczoraj formalne porozumienie torujące jej drogę do zostania krajem członkowskim Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). Po ratyfikacji przez parlament Brazylia stanie się piętnastym krajem członkowskim i pierwszym spoza Europy.

16 grudnia 2010: Rozbłyski gamma należą do najbardziej energetycznych zdarzeń we Wszechświecie, ale niektóre z nich wydają się dziwnie słabe w świetle widzialnym. Największe jak dotąd badania tych tzw. ciemnych błysków gamma zostały przeprowadzone za pomocą instrumentu GROND na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w La Silla w Chile. Okazało się, że te gigantyczne eksplozje nie potrzebują egzotycznych wytłumaczeń, bowiem ich słaby blask został wyjaśniony przez kombinację kilku przyczyn, z których najważniejszą jest obecność pyłu na drodze pomiędzy Ziemią, a błyskiem gamma.

8 grudnia 2010: Znamy około 150 bogatych kolekcji starych gwiazd, zwanych gromadami kulistymi, które krążą wokół naszej galaktyki Drogi Mlecznej. Strukturę jednej z takich gromad można zobaczyć w niesamowitych szczegółach na nowym zdjęciu obiektu Messier 107, sfotografowanego za pomocą instrumentu Wide Field Image, pracującego na 2,2-metrowym teleskopie w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Badania tych gwiezdnych rojów ujawniły wiele informacji na temat historii naszej Galaktyki i tego w jaki sposób ewoluują gwiazdy.

1 grudnia 2010: Międzynarodowy zespół astronomów, korzystający z należącego do ESO teleskopu VLT, po raz pierwszy zbadał atmosferę wokół egzoplanety należącej do kategorii superziemi. Planeta znana jako GJ 1214b została zbadana w momencie gdy przemieszczała się przed swoją gwiazdą i część światła gwiazdy przeszła przez atmosferę. Wiadomo teraz, że atmosfera składa się głównie z wody w formie pary wodnej albo jest zdominowana przez grube chmury lub mgły. Wyniki obserwacji ukażą się w czasopiśmie Nature w wydaniu z 2 grudnia 2010 roku.

24 listopada 2010: Dzięki odkryciu pierwszej gwiazdy podwójnej, w której zaćmiewają się pulsująca cefeida oraz inna gwiazda, międzynarodowy zespół astronomów rozwiązał istniejącą od dziesięcioleci zagadkę. Rzadkie nachylenie orbit obu gwiazd w układzie podwójnym pozwoliło na zmierzenie masy cefeidy z niespotykaną dokładnością. Do tej pory astronomowie mieli dwa niezgodne przewidywania teoretyczne mas cefeid. Nowy rezultat pokazuje, że przewidywanie na podstawie teorii gwiazd pulsujących są dokładne, podczas gdy przewidywania według teorii ewolucji gwiazd nie zgadzają się z nowymi obserwacjami.

18 listopada 2010: Europejski zespół astronomów odkrył egzoplanetę okrążającą gwiazdę, która dotarła do Drogi Mlecznej z innej galaktyki. Do obserwacji użyto 2,2-metrowego teleskopu MPG/ESO w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Planeta typu jowiszowego jest szczególnie niezwykła, gdyż krąży wokół gwiazdy zbliżającej się do kresu swojego życia, która może pochłonąć planetę, dając wgląd w los naszego własnego układu planetarnego w odległej przyszłości.

10 listopada 2010: Astronomowie z Europejskiego Obserwatorium Południowego uzyskali nowe, spektakularne zdjęcie słynnej galaktyki "Atomy dla Pokoju" (NGC 7252). Ten galaktyczny karambol uformował się na skutek zderzenia dwóch galaktyk, dostarczając astronomom świetnej okazji do zbadania w jaki sposób mergery wpływają na ewolucję Wszechświata.

4 listopada 2010: Właśnie zainaugurowany kabel sieciowy rozciąga się przez 100 kilometrów surowej chilijskiej pustyni Atakama, tworząc nowe możliwości w obserwatoriach ESO Paranal i Cerro Armazones. Podłączenie obu obserwatoriów do głównej południowoamerykańskiej naukowej sieci szkieletowej zapełniło ostatnią lukę w szybkich połączeniach sieciowych pomiędzy obserwatoriami ESO, a Europą.

27 października 2010: Na zdjęciach z Bardzo Dużego Teleskopu VLT z Obserwatorium ESO Paranal w Chile w nowym świetle widocznych jest sześć spektakularnych galaktyk spiralnych. Zdjęcia wykonano w zakresie podczerwonym przy pomocy kamery HAWK-I o imponującej sile. Pomogą one astronomom zrozumieć w jaki sposób powstają i ewoluują wyraźne spiralne wzory w galaktykach.

20 października 2010: Europejski zespół astronomów korzystający z należącego do ESO Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) zmierzył odległość do najodleglejszej galaktyki. Dzięki starannej analizie bardzo słabego światła od galaktyki naukowcy ustalili, że widzą obiekt w czasie kiedy Wszechświat miał zaledwie 600 milionów lat (redshift 8,6). Są to pierwsze potwierdzone obserwacje galaktyki, której światło przedarło się przez otaczającą mgłę złożoną z wodoru wypełniającego kosmos w tym jego wczesnym stadium. Wyniki badań ukażą się 21 października w czasopiśmie „Nature”.

13 października 2010: Najnowsze obserwacje z Bardzo Dużego Teleskopu VLT po raz pierwszy dostarczyły bezpośredniego dowodu na to, że młode galaktyki mogą rosnąć przez wysysanie chłodnego gazu dookoła siebie i używanie go jako paliwa do formowania wielu nowych gwiazd. W ciągu pierwszych kilku miliardów lat po Wielkim Wybuchu masa typowej galaktyki dramatycznie się zwiększyła, a zrozumienie dlaczego to nastąpiło jest jednym z najgorętszych problemów współczesnej astrofizyki. Wyniki badań zostaną opublikowane w Nature w wydaniu z 14 października.

6 października 2010: Nowe podczerwone zdjęcie z teleskopu do przeglądów VISTA pokazuje niezwykły krajobraz świecących nitek gazu, ciemnych obłoków i młodych gwiazd w konstelacji Jednorożca. Ten obszar formowania się gwiazd, znany jako Monoceros R2, jest otoczony olbrzymim ciemnym obłokiem. W świetle widzialnym rejon ten jest prawie całkowicie zasłonięty przez międzygwiazdowy pył, ale w podczerwieni wygląda spektakularnie.

22 września 2010: Nowe zdjęcie wykonane kamerą HAWK-I, pracującą na Bardzo Dużym Teleskopie VLT w Obserwatorium ESO Paranal w Chile, ukazuje w świetle podczerwonym piękną galaktykę spiralną z poprzeczką NGC 1365. Galaktyka ta jest członkiem gromady galaktyk w Piecu (Fornax) i znajduje się około 60 milionów lat świetlnych od Ziemi.

8 września 2010: ESO opublikowało nowe, spektakularne zdjęcie NGC 300, galaktyki spiralnej podobnej do Drogi Mlecznej, położonej w pobliskiej grupie galaktyk (Grupa Rzeźbiarza). 50-godzinna ekspozycja wykonana za pomocą instrumentu Wide Field Image (WFI) w obserwatorium ESO La Silla w Chile pokazuje strukturę galaktyki w niesamowitych szczegółach.

1 września 2010: Galaktyka NGC 4666 dumnie prezentuje się w centrum zdjęcia wykonanego w świetle widzialnym przez Wide Field Imager, działający na 2,2-metrowym teleskopie MPG/ESO w Obserwatorium La Silla w Chile. NGC 4666 to godna uwagi galaktyka z intensywnymi procesami formowania się gwiazd i z nietypowym “superwiatrem” wywiewanego gazu. Wcześniej była obserwowana w promieniowaniu rentgenowskim przez kosmiczny teleskop XMM-Newton, należący do ESA. Zaprezentowane tutaj zdjęcie zostało wykonane, aby umożliwić dalsze badania obiektów wykrytych we wcześniejszych obserwacjach rentgenowskich.

24 sierpnia 2010: Astronomowie korzystający z należącego do ESO, wiodącego na świecie instrumentu HARPS, odkryli układ planetarny zawierający co najmniej pięć planet, okrążających podobną do Słońca gwiazdę HD 10180. Badacze posiadają także intrygujący dowód na możliwą obecność dwóch kolejnych planet, z których jedna miałaby najmniejszą masę znalezioną do tej pory. Uczyniłoby to system podobnym do naszego Układu Słonecznego w liczbie planet (siedem w porównaniu do ośmiu w Układzie Słonecznym). Co więcej, zespół znalazł też dowód, że odległości planet od ich gwiazdy odzwierciedlają regularny wzór, co jest też widoczne w naszym Układzie Słonecznym.

18 sierpnia 2010: Przy pomocy ESO Very Large Telescope europejscy astronomowie po raz pierwszy pokazali, że magnetar – nietypowy rodzaj gwiazdy neutronowej – uformował się z masą co najmniej 40 razy większą niż masa Słońca. Wynik ten jest wielkim wyzwaniem dla obecnych teorii ewolucji gwiazd, ponieważ gwiazda o tak dużej masie powinna według nich stać się czarną dziurą, a nie magnetarem. Rodzi to fundamentalne pytanie: jak masywna musi być gwiazda, aby stać się czarną dziurą?

11 sierpnia 2010: Astronomowie skanujący niebo w ramach przeglądu ESO nazwanego VISTA Magellanic Cloud, uzyskali spektakularne zdjęcie Mgławicy Tarantula w sąsiedniej galaktyce, Wielkim Obłoku Magellana. Ten panoramiczny widok w bliskiej podczerwieni ukazuje w dokładnych szczegółach mgławicę, a także jej bogate otoczenie na niebie. Zdjęcie zostało uzyskane na starcie bardzo ambitnego przeglądu bliskich galaktyk – Obłoków Magellana – oraz ich otoczenia.

4 sierpnia 2010: Astronomowie użyli Bardzo Dużego Teleskopu (ESO Very Large Telescope – VLT), aby po raz pierwszy uzyskać trójwymiarowy widok rozmieszczenia najbardziej wewnętrznego materiału wyrzuconego przez gwiazdę, która niedawno eksplodowała. Najnowsze wyniki wskazują, że wybuch był nie tylko bardzo silny, ale także bardziej skoncentrowany w jednym kierunku. Jest to silny dowód na to, że supernowa musiała mieć wiele zaburzeń, co wspiera najnowsze modele komputerowe.

28 lipca 2010: Nowe, spektakularne zdjęcie z instrumentu Wide Field Imager w Obserwatorium ESO La Silla w Chile ukazuje olśniewającą i niezwykłą gwiazdę WR 22 i jej kolorowe otoczenie. WR 22 jest bardzo gorącą i jasną gwiazdą, która wywiewa swoją atmosferę w przestrzeń kosmiczną w tempie miliony razy szybszym niż Słońce. Gwiazda znajduje się w zewnętrznej części dramatycznej Mgławicy Carina, z której się uformowała.

21 lipca 2010: Korzystając z różnych instrumentów na Bardzo Dużym Teleskopie VLT (ESO), astronomowie odkryli najmasywniejsze znane gwiazdy, w tym jedną o masie w momencie narodzin aż 300 razy większej niż masa Słońca, czyli dwukrotnie więcej niż aktualnie akceptowany limit 150 mas Słońca. Istnienie tych potworów – miliony razy jaśniejszych od Słońca, tracących masę poprzez bardzo silne wiatry gwiazdowe – może dostarczyć odpowiedzi na pytanie „jak masywna może być gwiazda?”.

14 lipca 2010: Astronomowie uzyskali pierwsze zdjęcie dysku pyłowego blisko okrążającego masywną, nowonarodzoną gwiazd, dostarczając bezpośredniego dowodu na to, że masywne gwiazdy formują się w ten sam sposób co ich mniejsze siostry. Odkrycie to, wykonane dzięki użyciu teleskopów ESO, zostało opisane w artykule opublikowanym w tym tygodniu w Nature.

7 lipca 2010: Łącząc obserwacje wykonane Bardzo Dużym Teleskopem VLT (ESO) oraz teleskopem rentgenowskim Chandra (NASA) astronomowie odkryli najsilniejszą parę dżetów z czarnej dziury kiedykolwiek zaobserwowaną. Obiekt ten, znany też jako mikrokwazar, wywiewa olbrzymi bąbel gorącego gazu, mierzący 1000 lat świetlnych, dwukrotnie większy i dziesięć razy silniejszy niż inne znane mikrokwazary. Odkrycie opublikowano w tym tygodniu w czasopiśmie Nature.